ΕΡΩΤΑΣ

ΕΡΩΤΑΣ....μια λέξη που την μαθαίνουμε από πολύ νωρίς..Ο κάθε ένας μας βιώνει τον έρωτα διαφορετικά...αλλά πάντα έχει ένταση...πόθο...πάθος...κλάμα...πόνο...ένας τρόπος υπάρχει να μην πληγωθείς...η αυτογνωσία του να μην αφεθείς..νομίζοντας ότι έτσι προστατεύεις εσένα...τον εαυτό σου...τα αισθήματά σου...την καρδιά σου...Όταν είσαι νέος δε σκέφτεσαι ότι ο χρόνος είναι αδυσώπητος...τρώει τα πάντα σαν ένα σαράκι...τρώει τη νιότη σου...τις αντοχές σου...τις ελπίδες σου....Όταν περάσει ο χρόνος και αρχίζει και αφήνει τα σημάδια του καταλαβαίνεις πόσο μεγάλο λάθος είχες κάνει..πως είχες δει την έννοια αυτή που κάνει τους άλλους να ζουν ,από λάθος οπτική γωνία...και τότε έρχεται η ολοκληρωτική ψυχικο-συναισθηματική πτώση...αλλά είπαμε..ο χρόνος κυλάει πάντοτε μπροστά....